موارد مصرف :

موارد منع مصرف:

اثر والریان روی سیستم اعصاب مرکزی توسط سایر داروهای آرامبخش تشدید می گردد، لذا در این موارد احتیاط شود. بیماران با اختلالات کبدی از مصرف این دارو خودداری نمایند.

عوارض جانبی:

عوارض جانبی تا به حال گزارش نشده است. در موارد نادر اختلالات گوارشی و آلرژی های تماسی دیده می شود.

تداخلات دارویی:

بنزودیازپینها و باربیتوراتها و سایر دپرسانتهای CNS نیز نباید همزمان با سدامین مصرف شوند زیرا اثر دپرسانتی آنها بر روی CNS افزایش می یابد.

مصرف در دوران بارداری و شیردهی:

بی خطر بودن این دارو در دوران بارداری و شیردهی هنوز به اثبات نرسیده است. بنابراین مصرف آن در این موارد توصیه نمی شود.

اجرای فرآورده :

آثار فاماکولوژی :

آثار آرام بخش والریان در تجارب حیوانی به خوبی به اثبات رسیده و این آثار مربوط به روغن های فرار شامل والرنال و اسید والرنیک و ترکیبات والپوتریات است. مطالعات دیگر نشان داده اند که اسید والرنیک یک دارو تضعیف کننده عمومی اعصاب بوده و اثر شبیه فنوباربیتال روی مغز ظاهر می سازد. مطالعات بیوشیمیایی همچنین نشان می دهد که اسید والرنیک آنزیمی را که مسئول کاتابولیسم و تجزیه گابا (GABA) است مهار نموده و موجب افزایش غلظت گابا در نسوج مغزی می شود.

افزایش غلظت گابا در مغز، فعالیت هسته های مختلف مغزی را کاهش داده موجب بروز آثار آرام بخش می شود. والرنال و اسید والرنیک از قویترین ترکیبات آرام بخش موجود در سنبل الطیب هستند.

آثار آرام بخش والریان توسط مطالعات متعددی در انسان به اثبات رسیده است. این دارو در کلیه اختلالات همراه با بی خوابی موثر واقع می شود. در یک مطالعه بالینی دوسوکور بر روی ۱۰۰ بیمار به مدت دو هفته نشان داده شده است که والرین موثرتر از دیازپام می باشد.